Exact tien jaar geleden ben ik afgestudeerd en begon ik met werken. De wereld lag aan mijn voeten. Diezelfde maand werd de diagnose gesteld bij mijn oma: Alzheimer. Haar wereld begon onder haar voeten af te brokkelen. Het is vreselijk om te zien hoe de ziekte iemand mentaal en ook uiterlijk compleet verandert. Mijn oma heeft geen besef meer van tijd, herkent haar dierbaren en zelfs zichzelf niet meer. Ze weegt nog 45 kg en haar geliefde permanentje weigert ze de laatste jaren. We zijn blij als het de kapper lukt wat bij te knippen. Ze herkent haar dochters niet en scheldt ze regelmatig uit. Hoewel ik dankbaar ben dat ze nog altijd leeft, is ze al heel lang niet meer de oma bij wie ik graag logeerde en Rummikub speelde. Haar stem is het enige herkenbare van vroeger. Helaas heeft bijna iedereen ervaring met een naaste die de ziekte kreeg. En herkennen we misschien onze eigen angst om ooit ook de diagnose te krijgen. Ik collecteer voor onderzoek. Om deze ziekte op te lossen. Voor een toekomst zonder Alzheimer.